کودکان کار؛ آنهایی که پشت چراغ‌های قرمز قد می‌کشند
چهره‌اش آشفته و ژولیده است، تجربه ماندن پشت چراغ قرمز برای ما شاید بیش از چند دقیقه طول نکشد، اما این کودکان پشت این چراغ قرمزها قد می‌کشند، چرا که عادت کرده‌اند گلیم خود را از آب بیرون بکشند، این‌ها کودکانی هستند که ارتفاع افکارشان از قدشان بلندتر است.
کودکانه‌های اهواز در پشت چراغ‌های قرمز خلاصه می‌شود تا غبار شیشه ماشینی را پاک کند و یا گل رز یا نرگسی به دست راننده ماشینی تقدیم کند، سبز شدن چراغ راهنما چهره‌اش را درهم می‌کند،کارش تمامی ندارد، از طلوع آفتاب تا نیمه‌های شب از این خیابان به آن خیابان دنبال لقمه نانی می‌دوند که شاید شرایط اقتصادی جامعه آن را آجر کرده است.
برای خریدن جوراب، آدامس،گل و گاهی واکس زدن کفشت بر سر چهار راه‌ها یا پشت چراغ‌های قرمز به تو پیله می‌شود تا بلکه از او چیزی بخری و چند تومانی کاسب شود.

نه فرصت بازی دارد و نه حق دارد از کودکانه‌های خود لذت ببرد، نه می‌تواند تحصیل کند و نه می‌تواند نشستن پشت میزهای کلاس درس و مدرسه را تجربه کند، تا در آینده نتواند نقشی در میان افراد جامعه داشته باشد.

چهره‌اش آشفته و ژولیده است، تجربه ماندن پشت چراغ قرمز برای ما شاید بیش از چند دقیقه طول نکشد، اما این کودکان پشت این چراغ قرمزها قد می‌کشند، چرا که عادت کرده‌اند گلیم خود را از آب بیرون بکشند، این‌ها کودکانی هستند که ارتفاع افکارشان از قدشان بلندتر است.